من به يک خانه مي انديشم
و به نوزادي با لبخند نامحدود
مثل يک دايره ي پي در پي بر آب
و تني پرخون، چون خوشه اي از انگور
من به آوار مي انديشم
و به تاراج وزش هاي سياه
و به نوري مشکوک
که شبانگاهان در پنجره مي کاود و به گوري کوچک، کوچک چون پيکر يک نوزاد
فروغ فرخزاد
۲ نظر:
واقعا بعضی وقتها کم میارم که چی بگم .عکسا رو که نشون می ده انگار بدبخت ترین آدمهای عالم و داره نشون میده!؟
I wish after this our people will find out that their chosen President doesn't give a damn even if all of them die.
ارسال یک نظر