پر رو

با عصبانیت از اطاق فسقلی بیرون اومدم و سرش داد زدم: آخه من از دست تو چی کار کنم..چرا اطاقتو جمع نکردی!ا

اون روی مبل لم داده بود وعین خیالش هم نبود و با سر و صدا آدامس میجوید . با نگاه بی تفاوتش حرص منو بیشتر در میاورد

دوباره با تغیر بیشتر ادامه دادم: تو اصلا به من کمک نمیکنی آخرش از دست تو کمر درد میگیرم..این چه اطاقیه؟ هیچی جای خودش نیست اطاقت مثل جنگل میمونه!ا

به اینجای حرفم که رسید از روی مبل نیم خیز شد و با هیجان و چشای گرد شده پرسید: اااایی...جنگلش ببر و شیرم داره !!ا