یکی از حالتایی که آدما دیگه نمینویسن وقتیه که احساس خوشبختی میکنن. عین قصه ها که آخرش مینویسن و سالهای سال با هم به خوبی و خوشی زندگی کردن! و بعد تمام! اینو گفتم که بگم شما هم آخر قصه من همینو بذارین. این وبلاگ پر از خاطره اس برای من. خوشحالم که آخرش با خوبی و خوشی تموم شد. من و همسرم و فسقلی روزگار خوبی رو سپری میکنیم. ممنونم که همراهم بودید. این وبلاگ هم مثل یه خاطره همینجا میمونه
